Czy istnieje optymalny poziom motywacji?
Profesor R. M. Yerkes i J. B. Dodson odnaleźli odpowiedź na, to pytanie. Przeprowadzili w 1908 r. eksperymenty na szczurach, w których badali zależność między pobudzeniem emocjonalnym (motywacją, stresem, frustracją), a poziomem wykonywania zadań, mierzonym na podstawie liczby popełnianych błędów. Zastosowali wobec szczurów motywację negatywną, by podjęły odpowiednie dzianie. Następnie sprawdzali jakość wykonania danego działania. Wynikiem były następujące prawa, co ważne sprawdzające się, również w przypadku ludzi (tzw. prawa Yerkesa-Dodsona):
– istnieje krzywoliniowa zależność między poziomem pobudzenia, a wykonaniem zadania. Zarówno niski, jak i wysoki poziom pobudzenia sprawia, że jakość wykonania zadania jest mała.
Oznacza to, że jeśli np: poziom motywacji do zrobienia porządku w naszych dokumentach jest niewielki (nikt nas do tego nie przekonuje), nie podejmujemy działań, albo robimy zbyt mało. Jeśli natomiast duża ilość osób namawia nas na „sprzątanie w papierach” i nawet pies, szczekając wydaje się nas do tego zachęcać 😉 jesteśmy silnie pobudzeni. Zadanie w takim wypadku będziemy wykonywać chaotycznie, nie będzie wiadomo za co się zabrać i efekty okażą się równie marne, jak przy niskiej motywacji.
– zadania proste są wykonywane najsprawniej przy relatywnie wysokim poziomie pobudzenia, natomiast przy zadaniach trudnych jest odwrotnie, czyli są realizowane sprawniej przy niskim poziomie pobudzenia.
Zadania złożone wymagają od nas koncentracji i spokoju. Zbyt wysoki poziom motywacji sprawia, że nie jesteśmy w stanie odpowiednio się skupić. „O TAK, mam przed sobą świetne zadanie ze statystyki matematycznej. Zabieram się za nie!! Ha Ha!! Zaraz znajdę rozwiązanie, tak, tak, tak, nie…” 😉
Oba te prawa dają nam odpowiedź – do każdego działania istnieje optymalny poziom motywacji. Naszym zadaniem jest tego idealnego poziomu poszukiwać i zbliżać się doń nieustannie, czego oczywiście wszystkim życzę. 😉
Kajetan Młynarczyk
MOTYWATOR
Sztuka Motywacji 